 |
CinemaTic
Voor CinemaTics en (ex)FilmValleien
|
| View previous topic :: View next topic |
| Author |
Message |
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
 Posted: Tue Jun 30, 2009 6:10 pm Post subject: Moderne Koreaanse Cinema |
 |
|
| Quote: | Cijfers om je vingers bij af te likken. Ieder jaar meer dan vijftig films van eigen bodem, prijzen op gerenommeerde festivals als Cannes, Venetië en Locarno, en bezoekersaantallen voor de eigen films die rond de vijftig procent liggen. Luilekkerland in kwestie is Korea, Zuid-Korea welteverstaan.
Aan het begin van de vorige eeuw was Korea nog een Japanse kolonie, vervolgens speelbal van de wereldpolitiek in de jaren vijftig, en tot 1993 zuchtend onder een militaire dictatuur. Maar wel een filmindustrie die eigenlijk alleen te vergelijken is met die van de VS en India.
De bloeiende filmcultuur heeft Zuid-Korea ironisch genoeg te danken aan twee negatieve ontwikkelingen. De eerste was de machtsovername in 1961 door generaal, en later 'president' Park Chungh-hee. Die verordonneerde in 1962 de Motion Picture Law. Met een stortvloed van
politiek correcte (dus meestal a-politieke) Zuid-Koreaanse films moest de bevolking in slaap worden gesust.
Wilde een filmmaatschappij een buitenlandse (meestal Amerikaanse) titel distribueren, dan moest ze daar ten minste drie eigen films tegenover zetten. Gevolg: de maatschappijen gingen, alleen om aan de wet te kunnen voldoen, massaal goedkope troep maken. Waarop de wet werd aangepast. Onder het Movie Quota System werden cinema's gedwongen minstens 40% van de zalen te vullen met Zuid-Koreaanse films. Deze wet werkte wel en is nog steeds van kracht.
De overheidsbemoeienis leverde inderdaad een grote filmproductie op (229 films in 1969!), maar de kwaliteit liet te wensen over. De politieke censuur sneed alles weg wat de publieke moraal kon ondermijnen. En vaak was dat niet eens nodig, omdat de meeste maatschappijen hun heil zochten in een veilig genre als het melodrama (in Zuid-Korea 'traangasfilm' genoemd, vanwege het beoogde effect).
De economische crisis van 1997 maakte een einde aan de veilige, maar weinig opzienbarende cinema. De een na de andere filmmaatschappij ging over de kop. Hun plaats werd ingenomen door kleine, avontuurlijke bedrijfjes, die het wel aandurfden om controversiële projecten te steunen.
Waar oudgediende Im Kwon-taek (Sopyonje, Chihwaseon) lange tijd koning eenoog was, wist hij zich ineens omringd door mensen als Lee Chang-dong (Oasis) en Park Chan-ok (Jealousy is My Middle Name). Hun films waren het tegenovergestelde van de melodrama's: ingehouden, vrijwel geen muziek, met alledaagse mensen in alledaagse situaties.
De door een filmkeuring vervangen politieke censuur gaf ook extreme makers als Jang Sun-woo (van het naar porno neigende sm-drama Lies) en Kim Ki-duk (The Isle, Bad Guy) de ruimte hun gitzwarte kijk op de Koreaanse ziel en psyche te ventileren.
Daarmee werd de Zuid-Koreaanse cinema eindelijk volwassen. Melodrama's worden nog steeds gemaakt, maar in de marge van de massaproducten krijgen ongemakkelijke genres ook een kans.
In Rotterdam, dat als een van de eerste de Zuid-Koreaanse art house-films oppikte, zijn ook dit jaar weer een vijftal films te zien. Kim Ki-duk is aanwezig met het voor zijn doen ingehouden Spring, Summer, Fall, Winter... and Spring, maar verwacht nog steeds geen blijde boodschap.
Invisible Light van Kim Gina is een anti-melodrama als Oasis, en Save the Green Planet een verrassende sf-fantasy van Jang Jun-hwan. De Zuid-Koreaanse mainstream cinema is vertegenwoordigd met de flamboyante misdaadthriller Memories of Murder van Bong Joon-ho en de in Zuid-Korea geflopte videogame in film (of was het andersom?) The Resurrection of the Little Match Girl van Lies-regisseur Jang Sun-woo. |
Bron: cinema |
|
| Back to top |
|
 |
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Tue Jun 30, 2009 6:11 pm Post subject: |
|
|
Ddongpari (2008)
Onbegrijpelijk wat mensen soms bij een film verwachten. Bij deze film liepen er zeker een stuk of honderd mensen weg en nu overdrijf ik niet. Het is niet alleen onfatsoenlijk tegenover het publiek, maar ook tegenover de regisseur, actrice en cameraman die erbij aanwezig waren.
De film zelf viel niet tegen en maakte toch wel behoorlijk wat in me los. Ik moest me echt verdedigen naderhand tegen mijn kameraden die de film gewoonweg niet origineel vonden en in herhaling vallend vonden. Tja, dat vind ik toch wel drogredenen, vooral omdat meer dan de helft van de films die tegenwoordig gemaakt zijn al niet meer origineel te noemen zijn. Daarbij is de hoofdpersoon zorgvuldig uitgewerkt, want je kunt de karakterontwikkeling die hij doormaakt nooit onrealistisch noemen.
Ik-june Yang speelt een afperser die hardhandig het geld uit de schuldenaren haalt. Hij heeft een moeilijke jeugd achter de rug en hij kan het zichzelf nog steeds niet vergeven dat hij nooit ingegrepen heeft toen zijn moeder en zus gruwelijk vermoord werden door zijn pa. Door de hoeveelheid smerigheid die hij thuis meemaakte is hij geworden als zijn pa. Hij is niet blij met zijn leven en geeft altijd anderen de schuld. En als het even kan scheldt hij iedere voorbijganger de huid vol. Zo vader zo zoon, zou je bijna zeggen. En hoe kom je dan uit die vicieuze geweldscirkel die je hele leven in handen heeft?
Door een schoolmeisje bijvoorbeeld. Dat schoolmeisje komt hij toevallig tegen, of is het toch lot, en hij spuugt haar in het gezicht. Waar normaal niemand iets durft terug te zeggen, zet zij een grote bek tegen hem op. En heel langzaam ontstaat er een band tussen de twee, wat vooral komt omdat hij in haar zichzelf ziet. Ze wordt ook vernederd door haar pa en haar broer loopt ook al stiekem mee in het criminele circuit. De film verloopt vervolgens heel langzaam naar een adembenemend slot waarin de hoofdpersoon zijn eigen gecreëerde vijanden tegen het lijf loopt. Kan dat goed aflopen?
Dat het een snoeiharde gangsterfilm is geworden ben ik blij om, want ik geloof daadwerkelijk dat mensen zo met elkaar omgaan. En zeker in een (explosieve) cultuur als in Azië. ''Breathless'' is, als je daadwerkelijk mee gaat voelen met de hoofdpersoon, meer dan twee uur lang een ademloze zit. En het is zeker geen ver van het bed show, want hoe vaak horen wij in Nederland ook niet in het nieuws dat een gezinslid zijn complete gezin heeft uitgemoord? Daarbij vond ik het rauwe, impulsieve en schokkende camerawerk zeer goed passen bij het karakter van de film. Hij is zelf ook zo barbaars en impulsief als de camera. Een film die niet voor niets de Tiger Award won. En ik denk dat we van deze regisseur, scenarist, acteur en producent nog veel gaan horen. **** |
|
| Back to top |
|
|
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Sun Jul 05, 2009 10:57 pm Post subject: |
|
|
Yeopgijeogin Geunyeo (2001)
Alternatieve titel: My Sassy Girl
Volgens het boekje ''Defining Moments in Movies'' is dit de film geweest waardoor Zuid-Korea in de ''spotlight'' kwam. De remake is overigens vorig jaar alweer op dvd verschenen. Niet zo'n beste prent.
Vind het origineel ook niet zo best. Flauw, simpel, melig, voorspelbaar en clichérijk. Je moet er van houden om daar bijna 2,5 uur naar te kijken. Gelukkig neemt de film zichzelf nooit echt serieus. Dat is dan wel weer een pluspunt op een verder niet al te bijzondere film. ***
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Mon Jul 06, 2009 11:54 am Post subject: |
|
|
Orora gongju (2005)
Alternatieve titel: Princess Aurora
Hoewel het debuut van actrice Eun-jin Bang hier en daar wat knullig aanvoelt had ik over het algemeen geen problemen met Princess Aurora. Bijvoorbeeld de manier hoe de politie geschets werd en dat vrijwel alles afhing rondom de climax. Desalniettemin had ik geen problemen met deze film. Dat vooral komt door het gegeven dat heel lang stil wordt gehouden. Vooral de eerste moord wordt stijlvol in beeld gebracht alsof we naar een Slasher zitten te kijken maar naarmate de film verder gaat en er meerdere doelgerichte moorden vallen krijg je beetje bij beetje meer te weten achter de moeder die haar kind verloren is. Het acteerwerk is meer dan prima plus het gegeven wordt goed uitgewerkt. Princess Aurora is de eerste kennismaking met het Dvd label Amasia en er zullen meer gaan volgen. ***½
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
JT Chinaski
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 2166
Location: Drachten
|
| Posted: Sat Sep 11, 2010 12:46 am Post subject: |
|
|
 Joheunnom nabbeunnom isanghannom (Ji-woon Kim, 2008) :: 8.0
Viel me ook 100% mee, het camera en stuntwerk is geweldig. De drie hoofdpersonen doen het aardig, maar het zijn vooral de stunts het de actie die deze film hoogstaand maakt. Want het is eigenlijk alleen ''the weird'' die er echt bovenuit steekt, ''the good'' was nogal onopvallend en ''the bad'' was een beetje verwijfd. Maar dat mag de pret niet drukken, deze film is heerlijk vermaak.
_________________
“Roses are red, violets are blue, I'm a schizophrenic... and so am I!” Bill Murray (What about Bob?) |
|
| Back to top |
|
|
|
|
You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum
You cannot vote in polls in this forum
|
|
FAQ
Search
Memberlist
Usergroups
Register
Profile
Log in to check your private messages
Log in
