 |
CinemaTic
Voor CinemaTics en (ex)FilmValleien
|
| View previous topic :: View next topic |
| Author |
Message |
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
 Posted: Tue Jun 30, 2009 6:18 pm Post subject: Revival van de Japanse film |
 |
|
Japan was, en is nog altijd, een land met een enorme filmproductie en een goed uitgebouwd studiosysteem. Tussen 1930 en 1950 overtrof de jaarlijkse Japanse filmproductie die van de VS. Nu staat Japan op de derde plaats wat het aantal langspeelfilms betreft, na India en de Verenigde Staten. Het is bijzonder moeilijk om uit een land met zo’n rijke filmtraditie een representatieve filmkeuze te maken. Daarom opteerden we om verhoudingsgewijs meer recente filmtitels te brengen en startten we onze retrospectieve eind jaren ’50.
Yasuhiro Ozu is representatief voor de gloriejaren van de klassieke filmstudio’s. Zijn naam staat ook voor strak gecomponeerde, ernstige familiefilms. Maar wij brengen van hem het eerder komische Good Morning (1959). Het was trouwens met komedies dat Ozu eind jaren ’20 debuteerde. In de jaren ’60 raakte de klassieke film in verval en ontstond vernieuwende cinema. Met de vele prijzen die hij op filmfestivals won, maakte Akira Kurosawa de Japanse film salonfähig bij het westerse publiek. High and Low (1963), in competitie op het filmfestival van Venetië, is een sociaal misdaaddrama.
Net als in andere landen brachten de jaren ’60 ook heel wat vernieuwingen. Het waren de klassieke filmstudio’s zelf die de Japanse variant van de ‘nouvelle vague’ introduceerden en daarvoor jonge regisseurs als Nagisa Oshima en Yoshishige Yohida inhuurden. Beiden zouden echter vlug met de studio’s breken. Nog een boegbeeld van die Japanse nieuwe golf was Shohei Imamura. Van hem brengen we een film uit 1989, Black Rain.
In de marge van de Japanse ‘nouvelle vague’ werkten nog een aantal, wat oudere regisseurs zoals Hiroshi Teshihara (Woman in the Dunes, 1964) en Kaneto Shindo (L’île nue, 1960) die een steeds onafhankelijker koers begonnen te varen.
De opkomst van de televisie in de jaren ’60 luidde het verval van de klassieke studio’s in. Onder andere met ‘pink movies’, langspeelfilms met een softpornografische inslag, probeerde men toch nog volk naar de bioscoop te lokken. Nagisa Oshima maakte daar met Les plaisirs de la chair (1965) een eigen versie van.
In de jaren ’80 werd het anime-genre (Japanse tekenfilm meestal gebaseerd op manga’s) razend populair. Een van de sleutelfiguren hier was Hayao Miyazaki. Van hem brengen we zijn nieuwste productie, Ponyo on the Cliff by the Sea. Nog in de jaren ‘80 waren de onconventionele komedies van Juzo Itami bij ons in trek. Daarvan getuigt het grappige A Taxing Woman (1987).
In de jaren ’90 tenslotte beleefde de Japanse cinema een kleine revival, niet in het minst dank zij filmfestivals als Cinema Novo. Cineasten als Masahiro Kobayashi, Kiyoshi Kurosawa, Ryosuke Hashiguchi, Hirokazu Kore-eda en Takeshi Kitano kregen ruime bekendheid.
Bron: cinemanovo |
|
| Back to top |
|
 |
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Mon Jul 06, 2009 1:33 pm Post subject: |
|
|
Ik heb dit boekje thuis liggen. Revival van de Japanse film
| Quote: | | Het gaat goed met de Japanse cinema. In de loop van de jaren negentig is de internationale belangstelling fors gestegen en ook in eigen land is het filmklimaat verbeterd. Publiek van over de hele wereld reageert enthousiast op Japanse films, die niet meer weg te denken zijn van prestigieuze filmfestivals in steden als Cannes, Rotterdam en Venetië. De inspiratie bij de makers lijkt terug van weggeweest en studio's durven eindelijk weer risico's te nemen. Luk van Haute geeft in Revival van de Japanse film een beeld van deze heropleving en behandelt tegelijkertijd op beknopte en overzichtelijke wijze de geschiedenis van de Japanse cinema. De nadruk ligt op de hedendaagse filmkunst, met aandacht voor jonge honden als Miike Takashi en Kawase Naomi, de 'horror-boom' van eind jaren negentig en een kijkje achter de schermen van de Japanse filmwereld. |
Was er vorig jaar ergens mee begonnen maar ik kwam niet verder dan de inleiding. Het had niet veel zin om verder te lezen omdat het volgende hoofdstuk ''Een beknopt historisch overzicht van de Japanse Film'' gaf. Verder lezen had geen zin omdat ik voor ''2000'' gewoon niet veel gezien heb. En als ik al iets gezien had dan kwam ik niet verder dan een film van Akira Kurosawa. Ik heb me voorgenomen alvorens ik dat boek ga lezen eerst wat films voor ''2000'' ga kijken. Heb drie regisseurs op het oog. Het oevre van Akira Kurosawa doorspitten. Een begin maken met het werk van Yasujiro Ozu. En ook eens kijken wat Mikio Naruse allemaal te bieden heeft.
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Mon Jul 06, 2009 5:55 pm Post subject: |
|
|
Su-ki-da (2005)
Een rustgevende film over onuitgesproken liefde. Wat opvalt is de prachtige cinematografie. Vooral natuurshots of minutenlang camerawerk van wolkenpartijen. Je moet het maar durven? Verder viel de rustgevende gitaarmuziek op en het kalme acteerwerk.
Onbegrijpelijk dat deze film überhaupt niet in Nederland te zien is geweest! Ik vraag me af hoe Su-Ki-Da het gedaan heeft in Europa? Iemand enig idee welke filmfestivals deze film vertoond hebben en of die eventueel prijzen gewonnen heeft? ****
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
Khun Henk
Joined: 08 Jul 2009
Posts: 68
Location: Hillywood
|
| Posted: Sat Jul 11, 2009 8:49 am Post subject: |
|
|
Shara (2003)
Een schitterend drama van Kawase Naomi die zelf een ook een rol van de moeder speelt in dit pareltje.
Shara is de geschiedenis van een familie in de oude stad Nara, in het zuiden van Japan. Op een dag, tijdens het jaarlijkse Jizi-festival in de zomer, verdwijnt plotseling Kei, een van de tweelingzoons. Er is geen spoor van hem te bekennen, het is alsof hij in rook is opgegaan. Vijf jaar later is Shun, de andere helft van de tweeling een scholier, die de verdwenen Kei maar niet kan vergeten. Zijn vader is druk bezig met het aankomende Jizo Festival en zijn moeder is opnieuw zwanger. Shun is goed bevriend met zijn klasgenote Yu, tot wie hij zich aangetrokken voelt. De gevoelens zijn wederzijds, maar beiden zijn niet goed in staat om hun gevoelens te uiten. Op een zekere dag ontdekt Yu het geheim van haar jeugd en komt Shun achter het lot van zijn broer. Een nieuw Jizo festival is op komst en voor alle betrokkenen is de tijd gekomen om het verleden achter zich te laten en de toekomst met hoop tegemoet te zien.
 |
|
| Back to top |
|
|
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Sat Jul 11, 2009 5:03 pm Post subject: |
|
|
Is dit je eerste van Kawase Naomi?
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
Khun Henk
Joined: 08 Jul 2009
Posts: 68
Location: Hillywood
|
| Posted: Sun Jul 12, 2009 8:38 am Post subject: |
|
|
Ja, dit is de eerste Kawase film die ik heb, maar hopelijk niet de laatste. Ik ben zeer benieuwd naar haar andere werk  |
|
| Back to top |
|
|
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Sun Jul 12, 2009 11:51 am Post subject: |
|
|
| Khun Henk wrote: | | Ja, dit is de eerste Kawase film die ik heb, maar hopelijk niet de laatste. Ik ben zeer benieuwd naar haar andere werk |
Mijn eerste aanraking met Kawase. Volgens mij afgelopen maand uitgegeven op dvd. Shara heb ik hier op dvd liggen. 
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Sun Apr 25, 2010 3:18 pm Post subject: |
|
|
Kinema Jumpo Top 200 Japanese Movies
Kinema Junpo
Cinema of Japan
Volgens Kinema Junpo de beste Japanse film van 2009:
1. Dear Doctor
2. Villon's Wife
3. Mt. Tsurugidake
4. Love Exposure
5. The Unbroken
6. Air Doll
7. Ultra Miracle Love Story
8. Summer Wars
9. Nobody to Watch Over Me
10. Feel the Wind
Voor mensen die zich willen verdiepen of specialeren in de Japanse Cinema.
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
Nick_SN
Joined: 29 Jul 2009
Posts: 3449
Location: Leiden
|
| Posted: Sun Apr 25, 2010 3:42 pm Post subject: |
|
|
| Verhoeven wrote: | Volgens Kinema Junpo de beste Japanse film van 2009:
1. Dear Doctor
2. Villon's Wife
3. Mt. Tsurugidake
4. Love Exposure
5. The Unbroken
6. Air Doll
7. Ultra Miracle Love Story
8. Summer Wars
9. Nobody to Watch Over Me
10. Feel the Wind
|
Hm 4, 6 & 8 gezien, 2 & 3 was ik al van plan te kijken vanwege Tadanobu Asano, al kan ik vrijwel zeker zeggen dat Love Exposure #1 had moeten zijn, niet alleen de beste Japanse film van 2009 maar de beste film van 2009 period  .
_________________
 |
|
| Back to top |
|
|
Verhoeven
Joined: 29 Jun 2009
Posts: 5626
Location: Zuid-Limburg
|
| Posted: Sun Aug 29, 2010 5:24 pm Post subject: |
|
|
| nick_sn wrote: |
 Hazard (Shion Sono, 2005) :: 7.6
De volgende film van Joe Odagiri, wederom goed acteerwerk van zijn kant. Hij speelt een jongeman die genoeg heeft van het 'saaie' Japan en naar New York vertrekt. Daar wordt hij al snel overvallen in Harlem en raakt even later bevriend met 2 andere dudes met Japanse achtergrond. 1 van deze vrienden, gespeeld door Jai West, irriteert een beetje de hele film door met zijn hyperactiviteit en constante gepraat en geschreeuw, soms grappig maar vaak ook niet. Zijn half-japans, half-engels taalgebruik was dan weer wel uiterst vermakelijk om aan te horen. Het verhaal was een beetje standaard, iets dat ik niet gewend ben van Shion Sono. Ik klink nu wel heel negatief ondanks het feit dat ik hem een 7.6 heb gegeven, misschien moet ik dat cijfer toch maar herzien. Al moet ik wel zeggen dat er zeer mooie geschoten scènes in zitten, er heel leuk is ge-edit, de muziek prima was en er ook wel wat humor in zat. Meer diepgang was echter fijn geweest. |
| nick_sn wrote: |
323. Ai no mukidashi (Shion Sono, 2008) :: 9.7
Love Exposure
Shion Sono kende ik tot dusver alleen van Suicide Club, een film met een uiterst interessante basis, de uitwerking was alleen wat minder. Toen ik Love Exposure (vanaf nu LE) tegen het lijf liep trok hij aanvankelijk mijn aandacht vanwege deze regisseur, want ookal was Suicide Club niet super, het was een gewaagde film. Deze cover zag er best interessant uit en vervolgens zag ik de speelduur van LE en ik geloofde mijn ogen niet; 237 minuten! Een speelduur die men over het algemeen associeert met epische klassiekers als Dances With Wolves of LOTR, echter hier was een japanse film uit 2008 over een jongen met een camera en een meisje met een middelvinger. Zonder te lezen over het verhaal bekeek ik de IMDB pagina, een flinke rating, maar wel weinig votes, toen keek ik naar de reviews, waar hij 4 tienen en 2 negens kreeg. Ik dacht f*ck it, ik heb niks beters te doenl kijken die shit  !
Ik wil niet te veel gaan vertellen over de film zelf, enerzijds om verassingen niet te verpesten, anderzijds omdat het gewoon te veel is. Enkel de basis; het gaat over een ietwat vreemde jongen Yu en een ietwat vreemd meisje Yoko die elkaar ontmoeten in een heerlijk vreemde situatie. Deze ontmoeting vindt echter pas na meer dan een uur speeltijd plaats, het eerste uur is pure inleiding over de jongen Yu, de zoon van een priester. Ik kan eigenlijk al niets meer vertellen zonder de helft van de film te spoilen. Laat ik het dus maar bij een paar algemene punten houden;
- LE is tot de nok toe gevuld met kenmerkende bizarre, soms oversekste, maffe Japanse humor. Denk bijvoorbeeld aan kung-fu style upskirt-foto's maken.
- LE heeft zeer unieke characters met nog veel uniekere achtergronden.
- LE heeft voor ieder wat wils, comedy, romantiek, actie, comedy, drama, thriller, comedy, noem het maar op.
- LE omvat, en levert soort van commentaar op ontzettend veel onderwerpen zoals religie, cults, perversie, mannelijkheid en uiteraard leven en liefde.
- LE duurt 4 uur, dit betekend echter niet dat hij traag is o.i.d., in tegendeel, hij is juist redelijk snel, geen overdreven lange shots etc.
Met een geweldige dosis uitmuntende Japanse gekkigheid van een niveau dat zich ergens tussen Survive Style 5+ en The Funky Forest: First Contact in bevind, wordt de meest offbeat liefdesrelatie die ik ooit heb mogen aanschouwen beschreven. Het enige dat ik heb op te merken aan deze film is dat de climax, de meest emotionele scène uit de hele film, enigszins.. 'verpest werd' wil ik niet zeggen, maar hij verloor wel wat kracht door een bepaald humoristisch aspect dat me er van weerhield de scène echt serieus te nemen. Misschien dat ik LE dit bij een herkijksessie zou kunnen vergeven though. Aanrader voor iedereen die van japanse humor en/of onconventionele cinema houdt, en om een reviewer (mozhoven) op IMDb te quoten; "But isn't it boring, trivial, dumb? No, not at all. It has more substance than one could handle. It's just pure. You'll love it. For sure. I did." |
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel. |
|
| Back to top |
|
|
Nick_SN
Joined: 29 Jul 2009
Posts: 3449
Location: Leiden
|
| Posted: Wed Jan 12, 2011 10:06 pm Post subject: |
|
|
Volgens Kinema Junpo de beste Japanse films van 2010:
1. Villain (Lee Sang Il)
2. Confessions (Tetsuya Nakashima)
3. Heaven’s Story (Takahisa Zeze)
4. 13 Assassins (Takashi Miike)
5. Sawako Decides (Yuya Ishii)
6. Caterpillar (Koji Wakamatsu)
7. Sword of Desperation (Hideyuki Hirayama)
8. The Hero Show (Kazuyuki Izutsu)
9. Sketches of Kaitan City (Kazuyoshi Kumakiri)
10. A Night in Nude: Salvation (Takashi Ishii)
hoop een aantal hiervan op het IFFR te kunnen zien
_________________
|
|
| Back to top |
|
|
|
|
You cannot post new topics in this forum
You cannot reply to topics in this forum
You cannot edit your posts in this forum
You cannot delete your posts in this forum
You cannot vote in polls in this forum
|
|
FAQ
Search
Memberlist
Usergroups
Register
Profile
Log in to check your private messages
Log in
