CinemaTic

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

De Italiaanse filmindustrie ontstond tussen 1903 en 1908. In de jaren tien worden in de grote steden de eerste bioscopen gebouwd en productiemaatschappijen opgericht. De historische films in Italië zijn erg in trek. Een van de eerste is La presa di Roma (1905) van Filoteo Alberini. Daarnaast ontwikkelt zich de komedie en daarna komt al snel het melodrama in de mode.

Eerste Wereldoorlog
Tijdens de Eerste Wereldoorlog daalt de productie enorm. Door het onrustige politieke en sociale klimaat en de economische problemen leidde de Italiaanse cinema een onbetekenend bestaan. Daarin komt een kentering in de jaren dertig, onder invloed van Mussolini. De overheid beperkt de import van Amerikaanse films en er is meer subsidie voor film. In 1937 wordt Cinecittà, de grootste Italiaanse filmstudio, gebouwd.

Tweede Wereldoorlog
De periode van de Tweede Wereldoorlog is bepalend geweest voor de Italiaanse film, omdat toen het neorealisme ontstond. Dit begon zich af te tekenen in films als Uomini sul Fondo (1941) van Francesco De Robertis en Quattro Passi fra le Nuvole (1942) van Alessandro Blasetti. De neorealistische films worden op locatie gedraaid, zonder kunstlicht, en geven zodoende een realistisch beeld en ook inhoudelijk zijn ze realistisch. Amusement lijkt op dat moment ongepast en de films geven een beeld van de sociale onvrede van na de oorlog. Een klassieke film werd Ladri di biciclette (1948) van Vittorio De Sica.

Jaren '50-'60
In de jaren vijftig grijpt men weer terug op de komedies. De commedia all’Italiana is altijd populair gebleven en vormt de ruggengraat van de Italiaanse cinema. Ook de Hollywoodfilm komt weer terug op de markt. In de jaren zestig begint de echte bloeitijd van de Italiaanse film, die nationaal en internationaal zeer geliefd raakt. Federico Fellini maakt La Dolce Vita (1960) en Marcello Mastroianni, Sophia Loren en Guilietta Masina worden internationale sterren. Pier Paolo Pasolini, Bernardo Bertolucci, de gebroeders Taviani en Ettore Scola worden bekend als regisseurs.

Jaren '70
In de jaren zeventig zorgt de televisie voor een ware crisis in de film. De productie loopt fors terug, dit wordt veroorzaakt door de toenemende populariteit van de televisie en door teruglopende subsidiëring. Tevens hebben de commerciële omroepen ook invloed op dit filmklimaat. Staatsomroep Radio Audizioni Italiane besteedde altijd veel aandacht aan producties uit eigen land en droeg ook financieel daar aan bij. Als tegenwicht begonnen de commerciële omroepen, met als belangrijkste Fininvest van Berlusconi, goedkope B-films uit te zenden. Dit waren voor een belangrijk deel oude Hollywoodproducties.

Jaren '80-'90
In de jaren tachtig en negentig komen er nieuwe talenten, maar de concurrentie van de televisie blijft sterk. Men grijpt liever terug op oude films en op Hollywoodproducties.
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Il posto (1961)
De film viel me tegen. Eigenlijk ook wel verwacht want waar ben ik wel lovend over als het gaat om de Italiaanse Cinema? Recente of oudere films het land is niet aan mij besteed. Ik was tijdens het kijken vooral aan het zuchten en steunen om die anderhalf uur door te komen. Ik zie ook totaal geen filmmagie in de legendarische koffielepelscene.

Heb na de film het NRC-boekje erbij gepakt en daar kwam ik tot de conclusie dat ik Il posto met oogkleppen op heb gekeken. Hoewel ik ook het gevoel heb dat de recensent iets teveel zag in de film. Zoals dat ''blozen'' bij de jongen als het meisje wat parfum bij hem onder de jas doet. Heb dat nog eens terug gekeken maar ik zag werkelijk niets. Zou de recensent een ingekleurde versie gezien hebben..? ***
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

La Prima Notte di Quiete (1972)
Persoonlijk vind ik La Prima Notte di Qui misschien nog wel beter dan al die bekende Italiaanse ''meesterwerken''. Er zit een bepaalde rust in deze film, een bepaalde soberheid, een bepaalde triestheid, een bepaalde schoonheid. Ik kan het moeilijk onder woorden brengen maar ik heb een gevoel dat het werk van Zurluni me goed zal gaan bevallen. Hopelijk komt er binnenkort meer werk van hem op Nederlandse markt. Want als ik bepaalde members op WiW moet geloven heb ik het broodnodige gemist. ****
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

La Sconosciuta (2006)
The Unknown is oversentimenteel, slecht gemonteerd, heeft een warrig verhaal dat heel slecht geconstrueerd is waardoor Tornatore op het einde van de film met lachwekkende plotwendingen op de proppen moet komen. Waarom gebruikt Tornatore van die afstotelijke kleurfilters om het heden met het verleden te verduidelijken? En waarom zo veelvuldig gebruik maken van clichés? Tornatore laat de acteurs bijvoorbeeld bewust overacteren (tot het schreeuwerige) om onze aandacht te vragen voor een Europees probleem. Wat Giuseppe Tornatore laat zien met The Unknown is dat regisseren een vak apart is. En Ennio Morricone bewijst eens te meer dat overdaad aan muziek een film kan killen. Onbegrijpelijk waar die superlatieven vandaan komen... *
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Il papà di Giovanna (2008)
Wat een vervelende Italiaanse film. De zoveelste als je het mij vraagt. Mad

De grootste irretatie kwam door de kleurfilters die totaal niet weten te overtuigen. Bruin, dan weer geel, vervolgens een tijdje groen om te eindigen zonder kleurfilter. En dan heb ik nog niet eens over de vader gehad. Shocked

Venetië bekroond met regie en mannelijke hoofdrol. Was dat de enige film in de competie? Werd er verder niets anders vertoond in Venetië? **½
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Wizz-Art · Posted: Mon May 03, 2010 2:48 am Post subject:

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

The_Milagro · Joined: 04 Jul 2009 Posts: 4303

Wist even niet waar ik ik dit anders moest posten, vandaar hier:

Rond 1980 kwamen verschillende Italiaanse regisseurs met films over Cannibals. denk hierbij aan Cannibal Holocaust en Cannibal Ferox of Last Cannibal World (alhoewel deze volgens mij niet Italiaans is)

Kennen of weten jullie nog meer van dit soort films en waar je ze kan vinden???

Ben zelf nog op zoek naar;
Stranded in Dinosaur Valley (1985)
Forest Slave (1985)
Cannibal Women in the Avocado Jungle of Death (1989)
_________________
Even if you fall on your face, you're still moving forward.

Collectie
You have the right to remain silent. Anything you say will be misquoted then used against you.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Romanzo criminale heeft zeker zijn mankementen dat zal ik niet ontkennen. Vooral een houterig begin. Alle kleuren zijn bijvoorbeeld in het begin van de film eruit gehaald. Een nogal chaotische opbouw en verder wordt de kijker als een sneltrein door de film geloost waardoor het verhaal al snel een hoog hak-op-de-tak gehalte krijgt. Maar de film wint in kracht door een sterke karakterisering van personages en vrijwel allemaal charismatisch ''gangsters'' die door een trauma in hun jeugd de verkeerde weg zijn ingeslaan. Het einde greep me ontzettend aan. De flashback op het strand met de politie. Voor de rest een sterke weergave van de tijdsgeest, inclusief met echte beelden van historische gebeurtenissen. Eindelijk weer eens Italiaanse film waarvan ik blij was dat ik hem gezien had.
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Le Quattro Volte / The Four Times (2010)
Le Quattro Volte is een goed voorbeeld van een film die bestaande filmconventies niet gebruikt en ook niet nodig heeft. De dialoog is vervangen voor het beeld en het geluid. Er is geen sprake van een begin en een sluitend einde. Een (rechtlijnig) verhaal is pas te ontdekken als je de film in zijn compleetheid hebt gezien. De betekenis van de beelden en de geluiden moet de kijker zelf blootleggen. Het is dus aan de kijker om de film te ontleden of het weg te zetten als gebakken lucht.

Mijn interpretatie op het geheel is als volgt: Regisseur Michelangelo Frammartino koppelt vier waarnemingen aan één leven ( c.q. ziel). De ziel ontwikkeld zich door en gaat over van mens op --> dier --> plant --> mineraal. Deze zielsverhuizing koppelt de regisseur aan de levenscyclus van de wereld. Hij toont deze filosofische visie op de wereld in strak gekadreerde kaders en in bijna tijdloze beelden. Oftewel een uitgebeende mise-en-scène waarin het landschap het podium is waarop het drama zich afspeelt.

Voor mij is Le Quattro Volte een wonderschoon voorbeeld van een meditatieve film die niet in woorden maar in beelden en geluiden samensmelt tot vorm en inhoud. Pure schoonheid. ****
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

JT Chinaski · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 2166 Location: Drachten

La leggenda del santo bevitore (Ermanno Olmi, 1988) :: 9.0
The Legend of the Holy Drinker vertelt het verhaal van een oud mijnwerker (Andreas), die door een ongeval uit het verleden in de gevangenis is beland. Sinds hij weer op vrije voeten staat zwerft hij dronken door de straten van Parijs en slaapt hij onder bruggen langs de Seine. Wanneer hij op een dag weer eens bezopen uit de kroeg komt drentelen, stuit hij op een oude rijke man die hem 200 franc aanbiedt. Dit weigert hij in eerste instantie, maar hij accepteert het wanneer hij te horen krijgt dat hij het terug mag betalen wanneer hij weer bij kas is. Hij is tenslotte een man van eer, zoals hij zelf pretendeert. De man wil dat hij het geld doneert aan een priester na de mis op zondag in de kapel Sainte Marie des Batignolles. Om de doodeenvoudige reden dat hij veel dankbaarheid schuldig is aan (heilige) Theresia de Lisieux, aldus de oude man. Andreas gaat hiermee akkoord en sindsdien loopt alles op rolletjes, het ene wonder na het ander volgen elkaar op. Hij krijgt weer werk, hij stuit op oude bekenden, hij ontmoet leuke mensen, maar het belangrijkste hij heeft weer een ''doel'' in zijn leven. Maar ondanks alle moeite die neemt om het geld terug te verdienen, wil het maar niet lukken om het terug te betalen, op een of andere manier wordt hij voortdurend tegengewerkt of valt hij weer in zijn oude stramien van het grijpen naar de fles.

Dit is een film naar mijn hart, ondanks de lichte religieuze ondertoon vond ik dit een ongelooflijk mooie film. De kalme manier van filmen van Dante Spinotti kan ik erg waarderen en Ermanno Olmi's sprookjesachtige regie is om van te watertanden. Het tijdloze Parijs is sowieso een ideale locatie voor een film en verveelt nooit. Net als in The American wordt hier ook geen woord te veel gesproken, de lichaamstaal is voldoende. Wat mij betreft laat Rutger Hauer hier zien tot de betere uit het vak te horen, zijn manier van acteren zonder iets te zeggen is briljant, de tragiek druipt van zijn gezicht af. Al met al een zeer aangename verassing.
_________________
“Roses are red, violets are blue, I'm a schizophrenic... and so am I!” Bill Murray (What about Bob?)

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Tussenstand Antonioni:
1. Blowup (****)
2. La notte (****)
3. Professione: reporter (***½)
4. L'avventura (***)
5. Le amiche (***)
6. Cronaca di un amore (**½)
7. Identificazione di una donna (**)
8. Il Filo pericoloso Delle Cose (*)

Ik wil L'eclisse, Il deserto rosso en Zabriskie Point nog gaan zien.

Bergman versus Antonioni
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Gisteren het meesterwerk Il Conformista van Bernardo Bertolucci gezien en ik moet eerlijk bekennen dat ik er nog steeds behoorlijk van onder de indruk ben. Vooral dan de visuele kant van de film want qua narratief was het nauwelijks te volgen. Zelden een mise-en-scène gezien waar zo sterk is over nagedacht. Camerastandpunten en camerabewegingen zoals het veelvuldig gebruik van het vogelperspectief, de beeldcomposities (zoals in L'année dernière à Marienbad), de kleurfilters (Rood - heden - zekerheid, Blauw - heden - onzekerheid, Groen - verleden - jeugd), de belichting...
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.

Erik Hagen · Posted: Tue Aug 02, 2011 4:47 pm Post subject:

Klinkt goed, Immanuel. Heb 'm toevallig onlangs zelf (ook?) aangeschaft. Maar mag ik zeggen dat je 'm voor een meesterwerk toch nog vrij laag beoordeelt met een 7.4? Question

_________________
Vae, puto deus fio...
Films 2017 |

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Dat klopt maar die lage beoordeling heb ik ook bij de academische films van Abbas Kiarostami. Het is iets teveel verstand en te weinig gevoel. En dat merk je heel goed in de beeldtaal en het acteerwerk. En zoals ik al eerder schreef was het op narratief gebied erg moeilijk te volgen. Zo wordt er veel over politiek gesproken en gezwegen.

Trouwens die uitgave van Homescreen is 'kijkbaar'. Al stukken beter dan die Italiaanse / Franse / Europese films in de NRC-boxen van een aantal jaar geleden. Ze gaan vooruit hoewel het voetje voor voetje is. Ik zou de film graag eens op BR willen zien want daar is deze film wel voor gemaakt.
_________________
Over smaak valt zeker niet te twisten maar over de inhoud wel.