CinemaTic

Wizz-Art · Posted: Tue Oct 30, 2012 2:10 pm Post subject:

Intruders (Juan Carlos Fresnadillo, 2011) :: 8.3

Intruders van de Spaanse regisseur Juan Carlos Fresnadillo is de tweede internationale productie van deze getalenteerde regisseur. Het is een verademing om een regisseur te zien doorbreken op het internationale plateau met genrewerk, niet de meest voor de hand liggende en betwistbaar zelfs de moeilijkste weg. Intruders is een film die klassiek ademt en aanvoeld. Gaandeweg de film vordert zijn er rakingsvlakken met Hitchcock en Polanski, we zien de psychologische aftakeling van een sterk figuur op een bijzonder fijnzinnige manier gefilmd.

De allereerste sequentie waar we een jongetje een zelfgeschreven verhaal zien oplezen aan zijn moeder, alles lijkt nog normaal en het jongetje is gedreven en zoekt naar een goed slot. Deze sequentie is al essentieel voor het begrijpen van de film, het is in feite de proef voor de film waar we later de puzzelstukjes van inelkaar kunnen zien vallen. Fresnadillo weet de kijker direct te grijpen en die eerste sequentie gaat meteen over in iets verontrustends. De scene die volgt is werkelijk bloedstollend. Aan de manier hoe Fresnadillo zijn camera gebruikt, besef je dat er iemand aan het roer staat die precies weet wat hij moet doen. De belichting, de mise-en-scene en de emotie is allemaal erg sterk. Het punt dat hij de lange stelling vanaf het oogpunt van het jongetje, half verscholen achter een zeil, toont. De overgang dat we vanuit de schaduw het "monster" ineens krijgen te zien is pure film magie. De subtiliteit, de suggestie het zit allemaal dicht tegen de betere werken aan van vermaarde regisseurs die binnen het genre werken of hebben gewerkt.

Veel mensen zullen vallen over de complexiteit van de twee verschillende verhaallijnen, ik kan me dat wel voorstellen omdat het narratieve gedeelte qua structuur niet bepaald voorgekouwd is en zelfs onsamenhangend aan kan voelen. De kwaliteit echter is van een hoog niveau, je moet zelf aan het werk gaan om bepaalde aspecten binnen dit verhaal te begrijpen. Fresnadillo geeft de antwoorden helemaal niet op een presenteerblaadje maar alles is wel degelijk uit de film te halen waaronder ook de verklaring hoe de vork nu precies in de steel zit. Dan kom je erachter dat de film een voor hedendaagse begrippen bijzondere kracht bezit. De kracht van suggestie en de kracht om het verhaal te vertellen op een niet conventionele wijze. Met de kijker spelen vind ik vaak een fascinerende manier van filmen die op de nodige tegenstand kan rekenen. Fresnadillo had dit verhaal veel makkelijker kunnnen brengen, maar de fun factor van het zelf ontdekken is juist één van de leukste aspecten aan deze film. Bovendien had het dan net zo'n laag gemiddelde gekregen van de kijkers als nu het geval zou zijn. Dat lage gemiddelde vond ik trouwens de grootste verrassing, ik voerde nog helemaal ondersteboven van Intruders het cijfer in, keek vervolgens naar de andere cijfers en verbaasde me zeer. Dit heb ik wel vaker overigens maar dan is de verklaring ervoor meestal wel te vinden in de reviews. Nu zie ik enkel wat mensen die schreven dat het uitganspunt potentie had maar dat de spanning hun niet wist te grijpen. Nu vond ik zelf de spanning behoorlijk om te snijden, dit heeft te maken met het feit dat de film me vanaf die eerste scene wist te grijpen, eerst door de bijzondere visuele kracht maar erna ook door me te identificeren met dat kleine jongetje in het begin. Een van de oerdriften van de mens is bang zijn voor het onverklaarbare maar ook de suggestieve kracht binnen film kan een tafereel opleveren dat je in het donker wanneer je de film ziet, in mijn geval de fleecedeken wat hoger optrekt door de spanning die je deels in je hoofd creëerd. We zien dit gegeven ook terug als het jongetje zelf de lakens over zich heentrekt. Een heerlijk gevoel vind ik dat, ik had de uiteindes in m'n vuisten geklemt en dat is nu exact hetgene wat ik probeer uit te leggen. Je hebt geen idee wat de regisseur van plan is, lang laat hij je in het ongewisse maar daarmee raakt hij precies de juiste snaar. 80 minuten na het begin begon mij te dagen wat er precies aan de hand moest zijn en vanaf dat moment viel de voelbare spanning bij mij weg, en werd het meer het vervolledigen van de puzzel. Toch is het een enorme knappe prestatie om dit zo lang vol te houden.

Ik denk dat Intruders een zeer ondergewaardeerd genrewerk is van een boven gemiddeld getalenteerd regisseur die het aandurft om niet alles in hapklare brokken aan te leveren. Dit doet de film goed, ik zou de makkelijkere variant op dit verhaal vermoedelijk vervloeken, althans het narratief dan want technisch gezien is Intruders een film die altijd zal rekenen op mijn goedkeuring. Precies omdat Fresnadillo zo'n sterke band heeft met dit klassieke genre en veel van zijn gebruikte technieken directe verwijzingen zijn naar Polanski en Hitchcock. In een tijd dat we veel te weinig horrorfilms zien die gespeend zijn op de onverklaarbare kracht van suggestie is dit een verademing binnen dit rijke genre.

SPOILERS!
De film bedient zich van dromen en realisme en een soort van schemer toestand wat daartussenin valt, waar we soms denken dat dit alles zich in het hoofd van één bepaald iemand afspeeld zien we vervolgens dat dit verregaande correlatie kan hebben binnen de belevingswereld van meerdere mensen die elkaar blijven voeden. De onverwerkte ervaringen vanuit het verleden zorgen voor een levendige nachtmerrie die oprecht levensecht aanvoeld, juist omdat Owen het als kind als levensecht ervaarde maar het geheel niet in het juiste perspectief kon plaatsen omdat zijn moeder dit niet toestond. Ze probeert het nog door het op te biechten tegenover haar priester maar ze kon het niet, de scene gaat ook heen en weer tussen de onschuld (het kind) en haar (de schuldige). In feite is wat er gebeurt met zijn vader (hollowface), een gruwelijke "moord" die ze had kunnen voorkomen.

Een mooie scene is wanneer Owen's personage geconfronteerd met de videobeelden totaal niet lijkt te begrijpen hoe dit nu mogelijk is. We krijgen steeds meer het idee dat hij zijn innerlijke demonen moet bestrijden door de waarheid onder ogen te zien. Iets wat hij als kind af aan heeft moeten wegstoppen. Enerzijds om er vrede mee te kunnen hebben, anderzijds om zijn moeder te beschermen. Die worsteling met de waarheid deelde hij met zijn moeder in het verleden en deelt hij nu met zijn dochtertje in het heden. Het schrijven zorgde in eerste instantie ervoor om alles weg te kunnen stoppen en het een plaatsje te kunnen geven. De kracht van die woorden zorgde er ook voor dat zijn dochtertje zelf nachtmerries kreeg. Het schakelen tussen dromen en realisme heeft ervoor gezorgt dat de boogeyman (Hollowface) wat uiteindelijk zijn vader blijkt te zijn waar hij het gezicht niet meer van kan herinneren, een levensechte boogeyman is geworden. Owen's karakter wordt getriggerd door de levendige woorden die zijn dochter uitspreekt, wat hij ziet en wat hij denkt mee te maken is de nachtmerrie van zijn dochter maar dan in het echt. Hetzelfde als wat hij als kind meemaakte. Om dit te stoppen is de confrontatie met de waarheid nodig, dat krijgt hij wanneer zijn dochter doodsbang het briefje met zijn verhaal terug geeft door de kastdeur, met de tekst waarop staat laat me met rust. Op dat moment beseft Owen's personage dat hij in zekere zin de boogeyman is voor zijn dochter en dat hij de enige is die er een einde aan kan maken door zijn verleden onder ogen te zien. De correlatie van een sterke band met zijn kind is dezelfde als de sterke band met zijn moeder. Daarvoor moet hij zijn eigen moeder confronteren die uitleg moet geven over wat er destijds met zijn vader (Hollowface) is gebeurt. Dit onder ogen zien zorgde ervoor dat hij kon breken met de nachtmerrie en het is noodzakelijk om dit ook samen te breken met zijn dochter die die hevige nachtmerries nog steeds heeft. Het punt is dat een sleutelscene ook aanwezig is in zijn leven wanneer hij een collega red op het werk, die krijgt ineens ook het gezicht van hollowface waardoor hij weer herinnerd wordt aan zijn verleden. Dit wordt later dus versterkt doordat zijn dochter op bezoek bij zijn moeder en stiefvader het doosje vind in een holle boom waarin hij zijn hersenspinsels als kind zijnde op papier had gezet. Zij heeft een nachtmerrie daarover en hij probeert haar duidelijk te maken dat nachtmerries niet eng zijn omdat ze niet kunnen. Bij het ritueel verbranden van de boogeyman, wat ze samen deden, worden ze gestoord door hun vrouw/moeder. Dit zou het punt moeten zijn dat alles eindigt maar dat het deed het niet door specifiek dit voorval hebben ze niet de kans gekregen om dit ritueel te beëindigen. Dus heeft het nog steeds een plaats in hun onderbewustzijn. Als zijn dochter vervolgens verteld wat zij droomde wordt de nachtmerrie voor Owen's personage werkelijkheid. Er is een sterke relatie tussen dromen en half wakker zijn in de wetenschappelijke wereld. Er zijn mensen die intens een droom beleven terwijl ze schemeren in een staat van wakker zijn en dromen. Dit fenomeen bestaat dus echt. We zien zijn dochter op een gegeven moment in behandeling en dat het enigszins beter gaat. Nog steeds diep geschokt doordat ze gezien heeft hoe diep haar vader in die droomwereld geloofde. We zien namelijk die scene levensecht en de innerlijke woede wanneer haar vader het gezichtsloze gedaante tot moes slaat. Desondanks wordt ze toch weer getriggerd door het feit dat de brief die ze door de kier heeft gestopt ineens verdwenen is en de kastdeur volledig geöpend aantreft. Niet wetende dat haar vader daar zat die die brief heeft meegenomen. Dit zorgt ervoor dat ze wederom een ernstige nachtmerrie heeft omdat ze beseft dat het misschien toch wel helemaal echt is. Op dat moment zorgt haar vader, die inmiddels zijn verleden onder ogen heeft gezien, dat ze eruit komt. De scene dat hollowface het gezicht van zijn vader aanneemt is daar de bevestiging van. Hij deelt de nachtmerrie niet meer en beseft exact wat er aan de hand is. Dit is in het kort de uitleg voor de puzzel die Fresnadillo ons geeft en die we zelf mogen oplossen. Het is geen gemakkelijke puzzel maar alles is wel te verklaren door de verschillende scenes in het juiste perspectief te zien en de interpretatie van de kijker erop los te laten. Het is echt een zeer knap gemaakte film die op de oppervlakte misschien niet kloppend lijkt maar dat wel degelijk is. Natuurlijk zullen mensen het niet eens zijn met deze interpretatie, maar, dat is wat ik uit de film haalde.

De soundtrack is erg mooi gekozen, Clive Owen heeft met zijn klassieke krachtige uitstraling voldoende emotionele lading en Fresnadillo wijkt af van wat tegenwoordig de geplaveide paden zijn. Carice van Houten voegt (helaas) niet veel toe, het meisje Ella Purnell is echt fantastisch, wat een inlevingsvermogen in haar rol en de expressie die ze laat uitgaan door haar ogen. Als ze besluit om door te gaan binnen de filmwereld zal ze het ongetwijfeld ver schoppen.

Na Fresnadillo's ontzettend sterke vervolg op 28 Days Later, levert hij met Intruders het bewijs dat we te maken hebben met een regisseur die het canon van de nieuwe generatie horror regisseurs blijvend komt versterken.
_________________
*For love some WiLL search the ends of earth..to possess the object of their desire some even KiLL..*

count_orlok · Joined: 11 Aug 2009 Posts: 4575

Hier snap ik je weer totaal niet. Vond Intruders waardeloos! Saai, totaal niet spannend of eng en vreselijk voorspelbaar! Ook herhaalt de film zichzelf constant: ik geloof dat ik Clive Owen wel drie keer met dat spook/monster heb zien vechten. Wat een miskleun, deze film.

EDIT: en niet alles in hapklare brokken? De clue verscheen nog net niet in koeienletters op het scherm! Dit waren geen hapklare brokken meer, dit waren al verteerde brokken...
_________________
Why have you disturbed our sleep; awakened us from our ancient slumber?

Wizz-Art · Posted: Tue Oct 30, 2012 3:50 pm Post subject:

Voorspelbaar? Dat zag ik totaal niet zo aankomen en ik keek serieus op de timer van de Blu-ray speler hoe lang dat heeft geduurd voordat de hele intentie van de twee verhaallijnen en wat deze wilden zeggen en de connectie die ze met elkaar maken binnen dit verhaal echt een beetje duidelijk werden voor me, en ik had daar 80 minuten voor nodig en in de tussentijd vond ik het ijzingwekkend spannend en zat ik te puzzelen naar het verband wat ik ontzettend leuk vond. Mij is ontgaan waardoor je met stelling kunt zeggen dat het moment veel eerder met koeieletters blijkbaar aangekondigt zou zijn. Waaruit haalde je dat precies dan? Het is echt geen hele makkelijke film namelijk. Kudo's als jij de hele itentie zo snel door had en het zelfs verteerde brokken noemt terwijl werkelijk niets precies wordt uitgelegd.
_________________
*For love some WiLL search the ends of earth..to possess the object of their desire some even KiLL..*

count_orlok · Joined: 11 Aug 2009 Posts: 4575

Kom op, het wordt bijna letterlijk verklapt! Ik kan me niet precies herinneren wat er allemaal gebeurde, maar dat (spoilers) Clive Owen de oudere versie is van dat jongetje was echt zo klaar als een klontje, echt overduidelijk. Het werd niet letterlijk gezegd, maar de hints waren niet te missen.

Oh, en dan dat suffe monster, die Hollowface: wat een lelijk CGI-ding! Niet te geloven. Even angstaanjagend als een poedel. Echt onvoorstelbaar wat je hierin ziet. De film eindigde ook op de allerlaatste (!) plaats van de publieksprijs van het Imagine filmfestival. Laatste van 48 films... Je bent de eerste die ik zo positief hoor over dit prul.
_________________
Why have you disturbed our sleep; awakened us from our ancient slumber?

Wizz-Art · Posted: Tue Oct 30, 2012 6:48 pm Post subject:

Daarom vind ik het ook bijzonder knap van je want Owen spreekt Brits en woont in Engeland met zijn familie, het jongetje woont in Spanje en spreekt Spaans totdat die 80e minuut want toen viel de connectie pas met zijn nieuwe stiefvader die Engelsman is en het duidelijk was dat zijn moeder weg wilde. Je ziet ook dat hij zijn verhaal in het Engels schreef en dat hij later ook wat vertaalde voor zijn moeder als zijn stiefvader iets zei. Je kunt veel zeggen maar dat lag er echt niet dik op, verre van zelfs. Verder schreef ik ook dat ik niet alleen het narratief sterk vond maar sowieso de klassieke regiestijl van Fresnadillo viel me keer op keer positeif op, echt geweldig wat die man laat zien met zijn shots vol verschillende emotie. Wat mij betreft kun je daar totaal niet omheen, ik herken er echt klasse in van een zeer getalenteerde regisseur. Ook de vele suggestieve shots vond ik briljant en onheilspellend, dat deed me goed omdat je dit sinds de torture-horror zijn intrede heeft gedaan nauwelijks meer terugziet.
Hollowface vond ik zelf bijzonder creepy, goed, dat is verder vrij subjectief. Ik kan me namelijk niets engers bedenken dan iets zonder gezicht, dat de cgi in jouw ogen niet afdoende was of zelfs lelijk kan best, zou niet weten hoe je iets zonder gezicht beter zou kunne laten zien...dan zonder gezicht Laughing

Ik vind het trouwens vrij raar dat je schermt met die allerlaatste plaats op Imagine, zwaar onterecht en dan maakt mij niet eens uit wat er verder draaide, het is namelijk een sterk gemaakte film. Ik til daar nooit zo hevig aan.
_________________
*For love some WiLL search the ends of earth..to possess the object of their desire some even KiLL..*

count_orlok · Joined: 11 Aug 2009 Posts: 4575

Nou, ik zal je eerlijk zeggen dat ik me lang niet alles kan herinneren (ik heb de film denk ik uit mijn geheugen proberen te bannen) maar werd er niet duidelijk gemaakt dat het pesronage van Owen uit een ander land kwam? Was het niet duidelijk dat dat ding dat zijn dochter vind in die boom van hem afkomstig was? Er waren volgens mij vrij veel overeenkomsten tussen het jongetje en Owen dat ik al snel kon bedenken dat Owen de oudere versie moest zijn. Ik weet niet meer precies waarom, maar het was mij vrij snel duidelijk. Het was ook de enige logische manier waarop de verhalen met elkaar in verband konden staan.

En sorry, ik kan niet zeggen dat de regiestijl van Fresnadillo me bijzonder opviel. Suggestieve en onheilspellende shots? Ik zag er niet veel méér in dan vrij standaard trucjes om iets griezeligs proberen te maken.

Ik noem die allerlaatste plaats op Imagine (volkomen terecht!) omdat juist daar een publiek rondloopt wat ik in hun beoordeling wat serieuzer neem dan het gemiddelde publiek. Een cijfer op IMDb of zo zegt vaak niet zoveel, maar een oordeel van het publiek van een festival wat speciaal gericht is op genrefilms en dus ook veel genreliefhebbers trekt, en daarmee mensen die veel genrespecifieke kennis en vergelijkingsmateriaal hebben, is voor mij logischerwijs waardevoller.

Maar wat vind je ervan dan dat de film zichzelf voortdurend herhaalde? Er gebeurde gewoon een paar keer achter elkaar precies hetzelfde! Totaal inspiratieloos.
_________________
Why have you disturbed our sleep; awakened us from our ancient slumber?

Wizz-Art · Posted: Tue Oct 30, 2012 9:06 pm Post subject:

Nou in het begin dat Owen's personage werd geïntroduceerd op zijn werk op die bouwval zag je hem met een Spaanse collega praten in het Engels, die collega van hem verliest op een gegeven moment nadat hij zijn veiligheidslijn had losgekoppelt zijn evenwicht en weet zich net aan de balk vast te houden, ook een mooie spannende scene vond ik dat (ook al is het gegeven verder cliché vond ik de manier hoe het gefilmd werd superspannend), maar het wordt niet duidelijk dat Owen niet Brits zou zijn. Sterker nog, doordat het gezicht van de collega veranderde naar het hollowface beeld dacht ik eerst juist dat die collega (is Spaans dus ja) er iets mee te maken had. Het preciese moment dat het duidelijk word ligt pas tegen het einde, we zien Owen tegen zijn moeder in het Engels praten die vervolgens doet alsof ze hem niet begrijpt en dan schakeld Owen pas voor het eerst over naar zijn moedertaal het Spaans.
Dat zijn dochtertje het doosje vind in de holle boom kwam doordat ze achter de kat van haar grootouders is aangegaan die op een gegeven moment in de boom zat en er niet uit wou komen. Nu kun je de connectie hebben gelegd omdat het jongetje in de eerste scene ook een kat had maar dat is redelijk vergezocht op dat moment maar het is mogelijk. Verder is het enkel een horrorverhaal dat geschreven is door wat blijkt haar vader maar het is niet ondertekend of whatever, ze gebruikt het verhaal vervolgens voor school en leest het voor in de klas. Op dat moment is het verhaal niet volledig en de lerares spoort haar aan om voor de week erop het verhaal klaar te hebben. Vanaf dat moment krijgt ze de nachtmerries en probeert haar vader ervan te overtuigen dat nachtmerries niet echt zijn en doen ze dat ritueel met het verbranden van de zelfgemaakte pop in de tuin wat vervolgens door Carice wordt verstoord.

Ja, er zat aan de ene kant best herhaling in omdat alles zich steeds letterlijk afspeelde in haar slaapkamer, maar dit kan achteraf gezien ook niet anders omdat het nu eenmaal op die locatie is dat ze steeds die nachtmerries heeft en als haar vader dan bij haar is is dat de trigger dat alles werkelijkheid wordt voor hem.

Ik begrijp best je punt hoor dat er op Imagine juist de liefhebbers zijn die rondlopen maar ik denk dat de film te tam is voor dit publiek en dat de film eigenlijk onder de oppervlakte veel meer een drama is dan een horror. Ook al is het volledig als horror verpakt. Beetje hetzelfde als The Village destijds, kreeg met name van de horrorfans nogal wat te voorduren, maar ook die film vond ik fantastisch gemaakt. Er wordt natuurlijk ook behoorlijk gespeeld met de kijker en zijn verwachtingen en vrijwel heel de film blijft het allemaal suggestief behalve in de scene met die boom die haar op het bed bind wat ze dus droomt, ik kan het onmogelijk een slechte film gaan noemen verder. Ik probeer wel uit te zoeken/vinden waarom veel mensen de film niet zo weten te waarderen, de film ook al vind je hem kut is gewoon absoluut niet slecht gemaakt en steekt uitstekend in elkaar op technisch gebied. Ook zijn 28 Weeks Later en als ik anderen moet geloven zijn Intacto zijn wat dat betreft sterke films. Ik had destijds zelfs gelezen dat Boyle hem aanbeveelde bij de andere producenten van die franchise na het zien van Intacto die hij erg tof vond.
Anyways, ik vond het weer een ouderwets klassieke horror qua sfeer en suspense, wees blij voor me, ik had je hetzelfde gegund want zo extreem vaak vind ik films niet meer eng of creepy helaas en juist dat is wat me fan maakte van horror in eerste instantie. Omdat ik dat een onwijs tof gevoel vind. Later zijn het veel meer humoristische aspecten geworden, ook tof maar het creepy gevoel is altijd net wat meer.
_________________
*For love some WiLL search the ends of earth..to possess the object of their desire some even KiLL..*

count_orlok · Joined: 11 Aug 2009 Posts: 4575

Natuurlijk ben ik blij voor je dat jij er zo van kan genieten! Niks ten nadele van jou verder. Was gewoon oprecht verbaasd dat je dit een goede film vond.
_________________
Why have you disturbed our sleep; awakened us from our ancient slumber?

Wizz-Art · Posted: Tue Oct 30, 2012 10:20 pm Post subject:

Cool bro

Begrijp het en heb het daarom zo goed als mogelijk proberen uit te leggen Wink

_________________
*For love some WiLL search the ends of earth..to possess the object of their desire some even KiLL..*

Wizz-Art · Posted: Wed Oct 31, 2012 4:45 pm Post subject:

The Cabin in the Woods (Drew Goddard, 2011) :: 3.0

Dit begrijp ik niet, ik ben een liefhebber van het horror genre en om binnen hokjes te blijven specifiek de slasher. De meest gehoorde klacht/ergernis van tegenstanders is dat de films bijna geen originaliteit bevatten en het eigenlijk steeds weer dezelfde film is. Iemand zei me ooit "wat vind je er nou zo leuk aan, als er een killer in het huis is bijvoorbeeld rent de prooi altijd naar boven." Exact, de herkenbaarheid. Een slasher is als een oude vertrouwde vriend, iemand die je door en door kent maar je af en toe toch weet te verrassen. Het gaat me juist om de ideotrie, die herkenbaarheid en de talrijke cliché's. Je eerste slasher zal de meest originele zijn die je ooit zult zien. Vervolgens is het steeds weer een variatie daarop. De auto die op het scherpst van de snede niet wil starten of de benzine die opraakt in de wildernis en het enige huis in de wijde omgeving herbergt een psychopaat of een hele familie psychopaten. Of een pompstation met een hillbilly redneck die het vrouwelijk schoon altijd met de ogen volledig uitkleed. Het inderdaad. altijd naar boven rennen, de deur blokkeren waar vervolgens een scherp object doorheen komt. Het met de rug naar een raam staan, het op het nippertje gered worden door een dood gewaand personage, het verschuilen onder het bed waar de killer je toch altijd weet te vinden, het via het dak proberen te ontsnappen waar de prooi altijd zijn evenwicht verliest, de kastdeur dichtdoen en dan staat de killer ineens naast je, de mensen die sex hebben die als eerste het loodje leggen. De kleurling die het nooit overleefd, de ontsnapping met de auto waar de killer allang op de achterbank zit. De laatste wederopstanding van de killer. De totale afwezigheid van uitleg of juist de meest debiele variant die je maar kunt bedenken. Het afsplitsen van een groep, het punt dat bijna altijd voor de volgende kill zorgt. Ga eigenlijk maar door en door. Deze cliche's horen binnen dit genre, dat is wat het een echte slasher maakt.

Cabin in the Woods ontspoort dus al in de eerste scene, hebben we nu echt een bedrijf nodig en een aanleiding voor wat een simpele backwood slasher zou moeten worden. De fout die gemaakt wordt is om voor wat er gebeurd een uitleg te geven wat uiteindelijk nog het meest lijkt op Blade. Say goodbye to suspense. Het kon me werkelijk worst zijn wat er met de personages gebeurde. Het is alsof ik naar een film in een film keek, heb sowieso niets met dat hele manipulatieve/Big Brother- achtige gebeuren en films die met zo'n uitgangspunt werken, werken gewoon niet. My Little Eye, Halloween Resurrection, Wrong Turn II het lijstje gaat door..een van de eerste grondleggers binnen dit type film kon ik nog wel enigszins waarderen The House on Haunted Hill kreeg een hele nipte voldoende van me, maar erna had ik het wel gezien en merkte ik dat het meer tot ergernis leid dan tot een entertainment ervaring. Cube Zero kan ik wat dat betreft ook noemen. De mensen zijn enkel poppetjes geworden waar je totaal geen binding mee hebt omdat je er zo snel al uit wordt gerukt doordat alles wat er gaat gebeuren in het begin overduidelijk is. Datgene wat gebeurd is in scene gezet door mensen, het hele ensceneren daarvan werkt door op de algehele kijkervaring. De set van het bedrijf staat vol met apparatuur waardoor alles bepaald wordt door de mensen in de conrole kamer, wat verrassend zou moeten zijn is het dan al niet meer. Vanaf het punt dat ze eigenlijk door die tunnel gaan zitten ze al in een grote val. Wat erop volgt is dan (helaas) niet meer van belang.

Nu zijn horrorfilms wel vaker een kopie van een kopie van een kopie, daar heb ik werkelijk geen enkel probleem mee en het is zelfs de reden dat ik ze graag zie, het vertrouwde en het bekende net wat in een ander jasje gestopt, prima kan ik goed mee leven. De idiote personages, de dialogen die ze hebben, de acties die ze altijd uitvoeren en de heerlijke genre-cliché's die ik eerder noemde etc. Vermoedelijk zou deze film zelfs goed hebben gewerkt als ze binnen die vastgestelde kantlijntjes waren gebleven al vond ik in deze film de personages gewoon ronduit vervelend en de dialogen maar zoutloos, zeker niet herinneringswaardig. De film had echt met een heel creepy vijand moeten komen had het überhaupt willen werken. En what's up met al het kopieëren van films maar dan veel slechter? Ik kijk liever Evil Dead nog eens voor de hand die uit de grond verrijst, TCM voor de achtervolging in het bos, The Hills Have Eyes (Aja, remake) voor de pompbediende, elke andere zombie film voor, je raad het al de zombies, Piranha (Aja, remake) voor de mooie dames en entertainment value, Phantasm voor de originaliteit, Scream voor de geweldige dialogen, Halloween voor de ijzingwekkende suspense, Tucker & Dale vs Evil voor de humor en parodie op het backwoods slasher gebeuren, voor de monsters in glas kijk ik 13 Ghosts nog weleens..en deze lijst gaat ook door en door. Wat is er dan in hemelsnaam zo goed aan Cabin in the Woods? Ik begrijp er werkelijk niets van. Er zit geen diepere laag in, het is geen hommage, het is zelfs niet het deconstrueren van het genre wat bijvoorbeeld in Scream zo sterk wordt gedaan. Wat is het dan wel, niets, het is verder leeg en sfeerloos. Het biedt mij als liefhebber buitenom de ergernis vrij weinig. Doodzonde dat veel genrewerk met hart en ziel gemaakt waar de liefde voor het genre echt vanaf spat met de grond gelijk wordt gemaakt en dat deze passie en inspiratieloze film geprezen is om volslagen willekeur aan redenen. Dat is wat me uiteindelijk het meest opvalt.

Wat de film probeert en waarin het jammerlijk faalt is proberen de kijker te slim af te zijn, maar werkelijk alles is dus al eerder gedaan in de meest goedkope low budget producties binnen dit genre. De hypocritie is het begaan van dezelfde cliche's waar het dus zogenaamd van zelfbewust is, dit deed Scream alleen nog veel zelfbewuster maar het knappe aan Scream is dat het ook als slasher volledig overeind bleef. Dit is een film die vlees noch vis is, een samenraapsel van ideeën door elkaar gemengd met geen greintje liefde voor het genre te bespeuren. Het is absoluut niet origineel, het is niet spannend juist omdat je weet dat er een team manipulatieve mensen achter zit, het is niet slim en als kijker voelde ik me na een minuut of 40 verveeld omdat er werkelijk niets gebeurd wat horror zo aantrekkelijk maakt. Ik wou de film zelfs afzetten en mezelf vervloeken dat ik dit brol blind heb aangeschaft (wat ik nu na het volledig kijken dus alsnog doe). Het interesseerde me absoluut geen hol, de cinematografie en de muziek wat zo'n film nog zou kunnen redden is, tjah, niet al te best. De monsters zijn, wat leuk, een samenraapsel uit de horror geschiedenis. Zag ik daar serieus een Howling weerwolf? De zeemeerman was het enige toffe monster wat ik nog niet eerder zag. Cabin in the Woods is een vreselijk misbaksel met alle prioriteiten dat horror in principe zo goed maakt, totaal op de verkeerde plaats.
_________________
*For love some WiLL search the ends of earth..to possess the object of their desire some even KiLL..*

count_orlok · Joined: 11 Aug 2009 Posts: 4575

Wow je hebt deze film echt verkeerd begrepen. De film maakt genrefilms niet met de grond gelijk: de film omarmt ze juist liefdevol. De film is een grote liefdesbrief aan horror! Ik heb er al een recensie van geschreven, deze staat hier: http://www.schokkendnieuws.nl/recensiearchief/2525-the-cabin-in-the-woods-bios.html

Daar kan je mijn mening zien. Geweldige, fantastische, heerlijke film.

Een recensie die ik altijd graag aanhaal, omdat de auteur daarvan het veel mooier zegt dan ik zou kunnen, wil ik hier ook nog wel even herhalen:

count_orlok · Joined: 11 Aug 2009 Posts: 4575

P.S. Ik neem met alle plezier je Blu-ray over hoor! Razz

_________________
Why have you disturbed our sleep; awakened us from our ancient slumber?

Noxus24 · Posted: Wed Oct 31, 2012 5:16 pm Post subject:

@ Wizz-Art:

Het bedrijf was volgens mij wel erg noodzakelijk voor de punchline.... Juist dat kijkje binnen in het bedrijf vond ik enorm boeiend .
Hoe harteloos die mensen ook waren , ik snap de beweegredenen .
Het is gewoon pure " Necessary Evil " .

Hun manipulatie van en controle over de omstandigheden en omgeving van de slachtoffers is voortdurend hilarisch en scherp commentaar op hoe de regels van horrorfilms werken.

[SPOILER]Voorbeeld de scene waarin Hemsworth aangeeft dat de groep bij elkaar moet blijven (zo zou iemand in Real Life reageren) , het bedrijf manipuleert hier de situatie waarop Hemsworth omdraait en zegt dat de groep uit elkaar moet gaan . Dit tot verbazing van Marty die daarop vraagt of hij dat meent. [SPOILER]
Juist dat, het spelen met alle horror clichés maakt de film in mijn ogen .

Het is zowel een boeiende film over waarom we horror nodig hebben (of in ieder geval waarom we ernaar kijken) alsmede een heerlijke horrorkomedie met een fantastische derde akte.

Wizz-Art · Posted: Wed Oct 31, 2012 5:20 pm Post subject:

Eh nee, ik heb de film niet verkeerd begrepen, ik stel zelfs dat de schrijver van die stukken Scream verkeerd heeft begrepen. Het feit wil dat de Slasher op leven na dood was. Scream zorgde voor een heropleving en maakte fun met genre-conventies. Maar het bleef bovenal een echte slasher. Bovendien zijn de personages en dialogen memorabel en wordt pas op het laatste duidelijk wie of wat de vijand is.

In het geval van Cabin in the Woods, waar was die film nou precies goed voor? Het doet namelijk helemaal niets goed en heeft allerlei pretenties die het niet weet waar te maken omdat ze me al vanaf het begin compleet uit de ervaring jagen doordat alles manipulatie is. Dat is gewoon de doodsteek voor een film. Hij was niet spannend en bleef als slasher/backwood horror niet overeind, dus waarom zou ik het dan anders moeten waarderen?
_________________
*For love some WiLL search the ends of earth..to possess the object of their desire some even KiLL..*

Wizz-Art · Posted: Wed Oct 31, 2012 5:25 pm Post subject: