CinemaTic

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Het Italiaans neorealisme is een filmstroming die begon in 1943 met Ossessione en eindigde in 1952 met Umberto D.

De stroming wordt gekenmerkt door verhalen die zich afspelen onder de arme, werkende klasse, gefilmd in lange shots, op locatie. Vaak worden niet-professionele acteurs gebruikt voor bijrollen en soms voor hoofdrollen. In de film Ladri di biciclette (1948) speelt bijvoorbeeld niet één professionele acteur.

Bekende neorealistische films:
Ossessione (Luchino Visconti, 1943)
Roma, città aperta (Roberto Rossellini, 1945)
Sciuscià (Vittorio De Sica, 1946)
Paisà (Roberto Rossellini, 1946)
Germania anno zero (Roberto Rossellini, 1948)
Ladri di biciclette (Vittorio De Sica, 1948)
La Terra trema (Luchino Visconti, 1948)
Riso Amaro (Giuseppe de Santis, 1949)
Stromboli (Roberto Rossellini, 1950)
Umberto D. (Vittorio De Sica, 1952)

Bron: wikipedia.

Verhoeven · Joined: 29 Jun 2009 Posts: 5626 Location: Zuid-Limburg

Ladri di biciclette (1948)
Mijn eerste Vittorio De Sica is tevens mijn eerste Italiaanse neorealisme film. Hoewel de film niet zo’n grote indruk op me heeft achtergelaten vond ik het geen verkeerde film. Het probleem zat hem vooral in het verhaal. Dat had gewoon te weinig om het lijf.

Tijdens de grote depressie na de oorlog krijgt Antonio Ricci de kans om aan de slag te gaan als posterplakker. Met veel pijn en moeite kan hij een fiets kopen dat noodzakelijk is bij zijn werk. Bij zijn eerste dag wordt zijn fiets meteen gestolen. Wat volgt is de zoektocht naar de fiets door de hele stad.

Door die zoektocht kan De Sica verschillende dingen aan de kaart stellen denk bijvoorbeeld eens aan het klassenverschil. Vooral in het restaurant komt dat sterk naar voren. Maar buiten die aanklacht is de simpel vrij leeg. Het verhaal heeft niet veel om handen. De wanhoopsdaad op het einde van de film is veels te voorspelbaar. Hoewel de film vrij aardig begint loopt het helaas veels te sentimenteel af. ***